Zoals een Spiraal
De stroming van eb en vloed spelen met je leven Zo voelt de grond onder je voeten waarop je staat als je kind uit je leven weggenomen word nog steeds,nog steeds na 2,5 jaar
Als een stuurloos vlot voelt het woeste golven gooien je omver over en weer soms in paniek dan weer rust in de eindeloze zee van verdriet en soms vreugde Met de riemen roeien op dat moment die je hebt want je weet IK moet verder leven
Mijzelf voorhoudend morgen is er weer een nieuwe dag Maar de zee is zo onmiskenbaar bitter en zout Bitter,zout en hard van tranen maar ook gelach doorgaande om steeds weer de riemen te vinden wat altijd wordt gezegd en roei maar verder om opgenomen en weggegooid te worden door de woeste golven van het leven
Maar wie weet komt er ooit een tijd dat ik deze woeste zee de golven weer kan bedwingen
om weer van het rustige vaarwater te kunnen genieten Ik hoop dat deze woeste zee dan gladder en rustiger is
en voor mij de spiraal van mijn leven van onrust in een cirkel of in een rechte lijn mag en zal veranderen
Te bitter te zout,te hard nog steeds te moeilijk
Hoe kan het ook anders want het is nog maar 2,5 jaar geleden Dat jij mijn lieve kind uit ons leven op die bewuste dag verdween…
Mama
12-07-2009
|