Weg van alles

 












 

 


Weg van alles


 


 


Soms


weef ik mij in een


cocon


om even weg te wezen


weg te zijn van


“buiten”


  


 


Mij


even af te sluiten


van alles en wat


 mij verdriet


en


pijn doet


 


 


In het leven


m’n tranen laat ik


komen


 Ik verberg ze niet


ach,’t duurt


meestal maar


even


 


 


Want ik besef


heel goed


dat ik hier niet “binnen”


blijven kan


 En naar buiten moét


en als ik dan


te voorschijn kom


  


 


Gekropen,


uit


mijn eigen cocon


dan zie ik de dingen


van de natuur


 


 


Misschien wel veel mooier


dan ooit voorheen


nl de bomen


en toch altijd


weer


de Zon!!


  


16-011-2008


  Karin