Rozen als van Glas

De rozen, ZIJN Rode Rozen
 Staan adembenemend mooi bij zijn Urn
Als vuurrood glas zo teer, zo breekbaar
Beschermd door Koning Winter´s adem
Overdekt door deze vorst met een laagje IJs
    Als Glas zo breekbaar, het beneemt haast de adem     
In alle stilte staan zij daar zó mooi te zijn
Als beschermend, hun taak uitgevoerd,
Haast respect afdwingend door hun schoonheid

Sommige zien er uit als glas
En anderen zijn als met wat poedersuiker bestoven
Door koning winters adem
Ik word er stil van
Zó mooi, breekbaar en vredig….
en zachtjes hoor ik mijzelf zeggen :

“Dank je wel Koning Winter

voor dit wonder mooie moment van

warmte en van rust”.

09-02-2010

Karin