Rouwen is onder en doorgaan

Ik zou willen, dat mensen weten dat alle reacties van verdriet wat mensen in rouwtijd hebben, erg normaal is na het verliezen van een kind, partner, een ouder, een familielid of een dierbare vriend of vriendin.

Kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, vrolijkheid, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef mij alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben, luidruchtig of prikkelbaar en humeurig.

 Ik zou willen, dat mensen begrijpen dat verdriet mensen verandert. Toen mijn zoon en enig kind, op 13 januari 2007, door een gevolg van een scooterongeluk overleed, stierf een groot deel van mij, met hem mee.
Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was voordat toen mijn kind stierf en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden zoals voorheen.

” Ik zou heel graag willen, dat jij mij zou kunnen begrijpen. En toch begrijp ik tegelijk met dit verzoek Dat jij als je nooit verloren hebt datgene wat je het meeste dierbaar is, je misschien niets van mijn verdriet zou kunnen indenken.

 Van Hoe het voelt: mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn het verlies geboren uit mijn schoot.

Het vaak goed bedoelde gezegde wat mensen vaak uitten aan ons is:?Joh, het is alweer zo lang geleden je moet toch verder, bevestigd dat deze mensen die dit tegen ons ouders van kinderen en of achterblijvers van een partner zeggen.

 Vaak hoe goed bedoeld ook, geen notie heeft van ons verdriet en ons daardoor vaak niet meer begrijpen.

 Tijd heelt geen wonden

Tijd leert mij, ons de achterblijvers leven met verdriet?

 Verdriet is verdriet en niet te vergelijken

Ik kan alleen uit eigen ondervinding oprecht zeggen: Neem alle tijd en onderga je rouw op je eigen manier. Voor rouwen bestaat geen beschreven tijd!

Doe het met elkaar vandaag

en herinner in volle overgave en in oprechte  liefde.

Karin Harms