Jij bent mijn Lente zon

Ik zie de eerste stralen van de

lente zon de aardbol strelen

En het gras weer groen zoenen.

Maar jij bent er niet meer mijn zoon.

Mensen gaan van blijdschap naar buiten

om te wandelen,

kinderen die lachen en stoeien.

Maar jij bent er niet meer mijn zoon.

Hoe vaker ik de lente wolken

met elkaar zie spelen

de bloemen en bomen door de zon zie liefkozen.

Maar jij bent er niet meer mijn zoon.

Zonnestralen, die groei van bloemen charmant voeden.

Als dank geven ze rozen

voor al dat goeden.

Maar jij bent er niet meer mijn zoon

Ik weet, jij bent er niet meer mijn kind

niet hier langer in een wereld

waar dromen zweven

En toch schijnt de zon door.

Ik weet jij bent er niet meer mijn kind

Ik leef, ga en moet verder zonder jou

want ik moet verder Leven met de emoties,

Deinen, als een woeste zee met hoge golven op en neer

Vaak in onverklaarbare momenten

als werkelijkheid niet aan anderen te verklaren

voel IK jouw onaantastbare aanwezigheid

Als een teken voor mij

 Mam, Ik ben er altijd

d.d.02-04-2009

Karin