In Herinnering aan die dag

12 – 01- 2007

9 jaar later

~~

Ik, wij samen,..

Ik koester de momenten en herinneringen met de gouden randjes
Die ik met mij meedraag, mee in het leven
Ik draag ze mee in mijn hart niet verstopt maar open en bloot. 
Wat er ook op mijn levenspad verder nog mag gebeuren, zal nooit deze momenten kunnen laten verdwijnen, of door iemand uitgewist kunnen worden
Zij gaan mijn hele leven lang mee, staan diep in mijn hart gegrift! 

Wij wisten dat het nooit meer goed zou komen, en hebben gehoor gegeven aan jouw wens.
Ondanks dat, de meest moeilijke beslissing een ouder moet nemen op zo’n moment. 
Geen uitstel van dagen maar per direct zoals jij wilde.
Daarom is het ook een geruststellend iets, te weten, de beslissing was jouw wens.
Ook al wil dat niet zeggen dat daarom ons verdriet op de dag als vandaag en op sommige andere dagen niet voor een nog steeds leegte in gemis zorgen.

*

*

*

Lieve Jeroen,

Morgen 13 januari is het al 9 jaar geleden dat jij bent overleden.
Vandaag 12 januari, gleden mijn vingers door jouw haar, stelde wij, papa en ik je gerust kuste wij jouw wang en hielden wij jou in onze armen.
Handen hielden wij vast, die van jouw in die van ons.
Verbonden als in de drie-eenheden van Vader, moeder en kind.

 Op de dag hierna 13 januari, Namen wij, papa en ik, samen, de beslissing om je te laten gaan, namen wij afscheid voor altijd.
Wij Koesteren de aan jou mooie en vrolijke herinneringen en laten ze voortleven in ons hart.

Lieve Schat 

“Geeft Niet”
Laat jij jouw Ster maar Fonkelen iedere nacht opnieuw

en je Zonnestralen

neerdalen op aarde iedere dag… 

Voor altijd, voor altijd! 

Papa en Mama