|
Gedichten voor Jeroen
Gedichten voor Jeroen geschreven of aan ons kun je lezen op de volgende pagina’s Heb je ook een gedicht en je wilt het hier plaatsen stuur het dan naar mij.: Jr-Memorial@hotmail.com
|
|
|
ZONNESTRALEN
Toen zonnestralen werden donkere wolken
de maan en de sterren in die nacht waren verbolgen
Wist ik, je stem zal ik nooit meer horen
Mijn tijd was daar om mijn gemaakte belofte aan jou te gaan houden
Toen zonnestralen werden donkere wolken
de maan en de sterren in die nacht waren verbolgen
jouw glimlach een schaduw werd over je gezicht
wist ik ik moest je laten gaan mijn kind
Toen zonnestralen werden donkere wolken
de maan en de sterren in die nacht waren verbolgen
wisten wij beide de tijd is nu aangebroken om los te laten
waar je zo van houd…elkaar
Toen zonnestralen werden donkere wolken
de maan en de sterren in die nacht waren verbolgen
18 jaar geleden hebben wij jou uit volle liefde het leven geschonken
nu uit volle liefde bevestigend, wij laten jou zoals jij graag wilde rustig gaan
Nu zonnestralen weer voor jou schijnen
donkere wolken geen maan en sterren meer kan doen laten verdwijnen
Probeer ik zoals ik jou ooit hebt beloofd zelf verder te gaan
alleen en nu zonder jou mijn kind,
nu nooit in mijn armen meer te kunnen houden
maar ingesloten met een voor eeuwige Liefde in mij hart .
* 17 -08 -1988 - 13-01-2007
Mijn zoon,
met alle liefde die ik voor je heb
draag ik je voor eeuwig in mij hart
Mama
 |
|
stuur het dan naar : jr-memorial@hotmail.com
|
 Herinnering, In de winter,
Verborgen onder de koude sneeuw
ligt het Zaad,.
wat met de liefde van de Zon
tot bloei komt in de Lente tot een Roos
Just remember in the winter ,
Far beneath the bitter snows,Lies the seed,
that with the sun’s love,
In the spring becomes The Rose
18-01-2007
Karin & Peter
|
|
|
I Could … I Could …
If They Would If they would find a cure when I’m a kid… I could ride a bike and sail on rollerblades, and I could go on really long nature hikes. If they would find a cure when I am a teenager… I could earn my license and drive a car, and I could dance every dance at my senior prom. If they would find a cure when I’m a young adult… I could travel around the world and teach peace, and I could marry and have children of my own. If they would find a cure when I’m grown old… I could visit exotic places and appreciate culture, and I could proudly share pictures of my grandchildren. If they could find a cure when I’m alive… I could live every day without pain and machines, and I could celebrate the biggest thank you of life ever. If they would find a cure when I’m buried into Heaven, I could still celebrate with my brothers and sister there, and I could still be happy knowing that I was part of the effort. June, 2000 © Matthew Joseph Thaddeus Stepanek From Journey Through Heartsongs, Hyperion, 2002 – Mattie had mito
* 13-01-2007
Dear Karin and Peter,
So sorry for your loss. No great words of comfort, just passing on a
poem that my friend found comfort in when her son died. You are in my families thoughts and prayers. hugs,
|
|
| Poet ; E.E. Cummings
For you
I carry your heart with me, I carry it in my heart and whatever is done by only me is your doing, my darling I fear no fate, for you are my fate, my sweet I want no world, for beautiful you are my world, my true Here is the deepest secret nobody knows. which grows higher than the soul can hope or mind can hide. I carry your heart, I carry it in my heart.
*13 -01 – 2007 Dear Karin &Peter May this poem give you and Peter all the streight you need know Jeroen shall be allways with you both.
Your friend, Hilde The Netherlands
|
|
|
Do not… Do not stand at my grave and weep. I am the sunlight on ripened grain. When you awaken in the mornings hush, Do not stand at my grave and cry, ~Author Unknown *13-01-2007
Our loved ones live in our hearts and souls forever, Kelly Welsh,USA |
|
|
Lieve Jeroen,,
Het leven is oneerlijk,, Waarom nou jij..??
De jongen die het minst verdiend had,, Loopt ineens niet meer aan onze zij,,
Tranen van verdriet,, Blijven maar stromen,,
Waarom moest dit,, Nu juist deze lieverd overkomen,,
In onze hoofden,, Zit nu verdriet en haat,,
Verward en huilend,, Lopen we met elkaar over straat,,
Je bent op je plaats,, Waar niemand je kan bereiken,,
We kunnen nu alleen nog ons verdriet,, Aan elkaar laten blijken,,
In onze ogen,, Zien dagen eruit als nacht,,
We zullen je heel erg gaan missen,, Lieve Jeroen,, rust zacht.
Geb; 17-08-88 † 13-01-07
Je buurmeisje, Ashley d.d. 06-05-2007
|
|
|
Beste Karin en Peter,
Het lot van een mens Schrijver; Jelle Ravenstein 1991 * 28-02-2007
|
|
|
Pijn
Ik kan je niet vertellen of uitleggen wat ik voel,geen pen kan dit verdriet beschrijven Nooit meer jou stem te horen van jou mijn kind, nooit meer jou schaterende lach. Kunnen deze donkere wolken nu aanwezig in mijn leven ooit nog over drijven Want weet,een stuk van mij is tergelijkertijd met jou gestorven.
Ik weet uit ervaring als je een vader of een ander familielid moet missen door deze dood,is je verdriet al onmenselijk levens groot Maar als je eigen kind overlijd is het verdriet zó anders, er is geen benoeming voor deze onbeschrijfelijke verscheurende innerlijke pijn het voelt alsof je sterft tergelijkertijd, er gaat iets van jezelf mee je bent als verdoofd.
Ik besef…Nooit zal er meer een kind in mijn leven zijn, dat mij ooit nog noemt ma of mam nooit meer,nooit meer….. Ik weet ik moet door tot ik je terug zie aldaar… Ik geloof in Engelen daar nu, ben jij er nu een van.
~ *26-02-2007 Karin
|
|
|
Voor altijd mijn kind
* * *
Mijn hart is leeg:
weggenomen uit dit aards’ bestaan. Mijn hart is vol,
van liefde die niet zal vergaan. Mijn kind ik mis je!
Je mocht niet langer zijn. Mijn kind ik hou van je!
blijf in mij, zo is het fijn. Je bent niet weg:
Voor altijd in mijn geest en hart Steeds om mij heen,
in vreugde en in smart. © 2006-03 Jelle Ravestein
*Hallo lieve Karin en Peter,
Ik hoop met dit gedicht een heel klein steentje te mogen bijdragen
in jullie verwerking.
Al het beste voor jullie beide.
Jelle
|
|
|
Woorden
Soms zoek ik woorden
om te spreken
Soms zoek ik voor woorden
voor jouw een beetje troost te geven
Maar hoe ik ook zoekt
ik vindt het steeds moeilijker om ze voor anderen te vinden
Zijn er wel woorden
voor ons eigen zó intens verdriet?
Soms is een klein gebaar al
voldoende
Een blik, een hand
een arm om iemand anders heen en zij die anderen mensen zijn getroost
maar wij?
Zo’n klein gebaar
zegt meer dan woorden
Hopelijk kan ik dit wel blijven doen
want ik weet dit geeft aan ons beide dat ,
het gevoel van onze verbondenheid
mijn lieve schat.
Wij, Ik en Jij wij zijn niet alleen
met ons verdriet geloof mij maar
Want van uit ”de overzijde” is hij Jeroen
onze zoon bij ons
voor altijd.
 Voor jou…..Mijn lieve Peter Jij, die net als ik heeft dat Intense verdriet om het verlies van die persoon waar wij zo van houden onze enige zoon,ons Kind.
* 12-03-2007 Karin |
|
|
Gewoon
De wereld draait gewoon verder Alles gaat maar door Ieder doet zijn en haar eigen ding Terwijl ik mijn kind verloor
De tv zendt uit een programma En iemand fietst gewoon op straat Ik vecht en knok me door mijn dag Omdat mijn wereld wel is stil blijven staan
Mijn hart dat ligt nu in tweeën Gebroken kapot misschien een deel voor altijd Is dit nu wat “het leven” is En vraag mij af Is er nu echt een God?
Verdwaasd draai ik in stilte toch mee in deze wereld Met tranen van verdriet met mijn gebroken hart Iemand die nooit heeft verloren een kind echt zal bemerken Hoe groot en sterk ik zal moeten zijn de rest van mijn leven
Niemand die het ziet of… toch?
*06-03-2007 Karin
|
|
|
|
|
ENGELEN
Wanneer je iemand wilt beschermen voor ongeluk of verdriet, dan zou je deze persoon een beschermengel kunnen geven. Je mag en kan altijd aan jouw beschermengel vragen, dat deze je helpt bij moeilijkheden of beschermt tijdens een reis of gewoon tijdens dagelijkse bezigheden.
Mijn beschermengel
~ Je voert me door de ruigste stormen Zachtjes fluister ik jou lieve woorden
Ze ontwaken in mijn hart en gedachten in vorm van gedicht Het is het simpele en het kleine wat ons nader brengt Ik voel en weet… het is JIJ die beschermt
Mij omringend en beschermend
Met het Witte liefde volle Licht
Zodat ik tot nu toe kan doorstaan mijn De Pijn
het onmenselijke …het verdriet…
*11-03-2007 Karin |
|
|
|
| Jouw Ogen,
Ik hoef mijn ogen niet te sluiten om je nog te kunnen zien, Ik weet, dat je stem is alleen nog hoorbaar in mijn hoofd, Maar… Ik weet dat jouw gevoel voor humor altijd deel van mij zal zijn, Ik hoop,als ik in de spiegel kijk een glimp op te kunnen vangen van Ik bid dat ik ooit die wijsheid ook mag bekomen Ik weet nog jou ogen,toen je mij aankeek,als de lucht zó helder en zó blauw maar ook vragend om datgene. Jouw ogen spraken zonder woorden… Papa en ik begerepen jou direct,het was genoeg zo geen geknok meer geen gevecht in dit aardse leven,hebben je dan ook laten gaan zodat jij verder kon nl van hier weg. Nu voor altijd zijn gesloten jou lieve ogen,ik weet dat je bent Overgang,”op weg”naar een nieuw leven om je levensles te gaan toepassen,want het woord Dood bestaat alleen voor die mensen die niet ”weten” en zeker zullen deze mensen jou vergeten. Jij zult dood zijn in het woord maar alleen voor hen die jou vergeet…
25 Maart 2007 Karin
|
|
|
Mijn hart Mijn hart is gescheurd, Niet meer van vlees en bloed Mijn lichaam slechts een beeld Zal de zon me ooit weer warmen Voor het afgrijselijke moment;
Maar een troost is zeker
Jij bent nu gelukkig en zonder pijn en dat is alles wat voor mij belangrijk is
*13 -01-2007 - 13-04-2007
Lieve Jeroen je bent nu al 3 maanden weg steeds een beetje meer… steeds een beetje verder .. al Zo ver weg , maar nog steeds Zo dichtbij
Karin
|
|
Die ene ster
Als ik ´s avonds mijn laatse rondje met jouw hond Lara loop door het park
Dan kijk ik altijd even omhoog of je er staat die ene grote
de fonkelende ster aan de hemel want dat ben jij
Een ster met een lach een ster met kracht voor mijn gevoel.
En soms heel even,krijg dan een gevoel van leegte,wat beroerd mijn hart
Jouw dood kwam als door een schaduw overvallen
in de nacht voor mama en mij.
Woorden schieten slechts te kort het is niet uit te leggen.
Wetend dat geen dag ooit meer het zelfde wordt
zonder jou,voor mama en mij.
Jij bent aan een nieuw leven nu begonnen
voor ons en vele anderen heb jij niet verloren maar gewonnen.
Je bent en blijft mijn “Grote Gozer” mijn vriend
Je was nog zo jong nog maar 18 jaar
Te vroeg,om al van ons weg te worden genomen
zoveel verdriet en gemis maar hebben ook rust want jij bent al daar.
Weet dat wij altijd van je houden
Rust in vrede mijn zoon ”Mijn Grote Gozer “
Wij weten ooit komt er een tijd,dan omhelzen
en zijn wij drietjes weer bij elkaar.
* 17-08-1988 - 17 -04- 2007
Papa
|
|
|
Mijn kleine-grote “knuffelbeer”
Ooit schonk ik jou het leven,ooit kamde ik je haar, Ik weet nog hoe we samen toen je nog zo klein was speelden,je eerste woordjes die je zei,en de geheimpjes die we deelden,lol maakte, van jou jij mijn enige kind,je werd weggerukt, ging weg van mij. Het leven met jou een mooie herinnering, Maar ik ga door zoals beloofd,Vandaag ben je weer een beetje verder weg en toch nog zo duidelijk voelbaar, zo dichtbij. Ik heb net als gisteren, een dag zonder jou doorgebracht Dag schat, mijn lieve kleine -grote”Knuffelbeer” ik knuffel je,hou je heel even in gedachten in mijn armen,om je daarna los te laten zodat jij verder kunt gaan daar waar je nu bent.
19 April 2007 Karin
|
|
|
Kracht
Mijn lieve zoon,toen jij bent gestorven, Toch gingen wij door Waarom jij, Dat zijn vragen die wij nooit beantwoord zullen krijgen Sommige mensen denken,Wij hebben het geacepteerd en daarom kunnen wij verder met leven? Nu inmiddels vandaag 5 maanden later Samen,Papa,ik,wij Jij bent verbonden met ons,vooraltijd in ons hart
13-06-2007 Mama
|
|
|
Voelen is genoeg
Ik zal er altijd voor jullie maar speciaal voor jou zijn Geloof je dat ik ben verdwenen Ik ben nu levender dan ooit tevoren Weet,wij hoeven niet te praten Voelen is genoeg 14 juni 2007 IK en voor wie begrijpt via mijn ma, voor jou…
|
|
|
Eer
Tijdens jouw leven heb jij je naam,
Jeroen zonder meer eer aangedaan. Je liefde,warmte en zorgzaamheid,
kon je aan vele mensen kwijt. Dat gaf jouw leven grote inhoud
daarom is het voor ons nu zo koud. Wij zullen moeten proberen op fijne
herinneringen te teren. Bedankt voor alles,
mijn lieve Roenemans
d.d. 29-06-2007
Karin
|
|
|
Herinnering
Een zucht,
ik veeg een traan weg,
ongemerkt op mijn wang,
want,
zonder dat ik me er van bewust was
was ik gewoon heel lang,
met mijn gedachten bij jou !
Afgedwaald in herinneringen,
de tijd staat dan even stil.
Het is soms zo zwaar,
te accepteren dat je
niet meer tastbaar bent,
maar toch zo verschrikkelijk aanwezig !
Ik hou ze stevig vast,
al die herinneringen,
mijn dierbaarste bezit ,
en besef opeens:
ik heb je voor altijd bij me!
d.d.09-07-2007
Marion
|
|
