Gedichten – II

   Gedichten  voor Jeroen I  









 
 

Afvragen


 

Je vraagt je misschien af als ander mens

Hoe het voor een ouder is

Een kind te moeten verliezen

Daarop zal ik je als moeder eerlijk antwoorden

Het lijkt je leven te beëindigen

je hart en leven  doen te bevriezen.

 

 

Ook al ken je het dan nog niet echt

Het is een deel van jezelf wat sterft

Maar wat anderen dan ook mogen denken

Als zij mij zien praten en/of lachen

Ik zorg dat het verdriet om jou een geborgen plaatsje krijgt

en een word met mijn dagelijks verdriet “het “gevecht.

 

 

 

Wij,een elkaar ooit gemaakt belofte

Omdat ons leven,wat er ook gebeuren zou verder moet gaan

Is nog steeds een groot gevecht iedere dag

  Met een voor een andermans gevoel,verborgen traan

Iedere dag een beetje meer sterven,en verborgen weer nog meer doorvechtend

Beseffende Geen dag is sinds die dag ooit meer het zelfde.

 

 

Wat niemand ziet en niemand weet die nooit verloren heeft

Wij gaan Geen nacht in zonder gedachte of zonder een stille traan

 Zij al die hebben verloren wetend,in gedachten en herinnering  zijnde verbonden

Zo zal ons verdere leven voortaan verder moeten gaan

 Voor ons die hebben verloren

En hier als ouders moeten achter blijven.

 

 

Al 6 maanden nu, doorvechtend met een verdriet om jou verlies mijn kind

maar de belofte houdend Ik geef niet op….

 

d.d. 13-07-2007

 

Mama

 






 









         


   

 


   


















Dit kaarsje is aangestoken op 13 augustus 2007 voor:
Jeroen Harms

 


Wees gelukkig waar je ook mag zijn.Vandaag al 7 maanden….


Rust zacht lieve schat 

 




Papa & Mama

 


                

 

                        ~~                      


 Al 7 Maanden




Niemand kan jou zomaar vergeten
Het doet bij vele mensen ook nog zoveel pijn    
Nog steeds ook na al 7 maanden maar niet geloven
Dat het zo heeft moeten zijn.


De wereld stond op dat ene moment stil
De zon scheen plotseling niet meer
Het gras verloor zijn frise groene kleur
Het doet nu nog na 7 maanden zó zeer.


Tijd heelt écht niet alle wonden
Het verzacht alleen de pijn,de scherpe randen op den duur gaan misschien wel eraf.
Zonder jou Lieve Jeroen, zal er blijvend, papa’s en mijn,ons verdere leven een enorme leegte zijn.


Niets is het zelfde gebleven
Nooit meer jouw stem,jouw schaterende lach
Maar Papa en ik houden ons aan de belofte,proberen nog steeds dapper verder te gaan
al is het wel,Wij leven van dag tot dag.


Denkend aan alle goede en mooie dingen zoals vakanties en reizen,samen met jou te hebben beleefd
Steken wij bovenstaand kaarsje voor jou aan
 met ingedachte


“de kracht” van onze liefde voor elkaar behoudend


 om samen door te gaan.


  13-08-2007


Karin & Peter Harms





 











 











Tranen




Vele malen tranen,al 8 maanden


De tijd,gelijk aan dat jij in mijn lichaam groeiden


Toen in ontwikkeling,een eeuwig durend gevoel van ongeduld,


8 maanden


Tranen…



Om jou, JIJ die is heen gegaan,mijn kind
 nog steeds vele malen tranen, ja.. alweer 8 maanden


Een dagelijks gevecht aangaan met de dag en nacht,


Ik hou stand geef zoals beloofd niet op,


ondanks tijd…nu al 8 maanden.


Om Jou mijn zoon die in onze harten voor altijd zal voortbestaan
vele malen tranen, al 8 maanden



Omdat alles,


zeggende en beleefde moment, doen ons steeds meer beseffen
dat JIJ eeuwig vanuit  het daar  bij ons bent.


Vandaag 13 September al 8 maanden,


Jouw Vertrek en Geboorte voelen nog aan als de dag van gisteren.


    




  








             13-09-2007                      


Mama


  










 


 


De 12e – 8 maanden


Waar zijn de handen die me vast pakte in de kou?
Hoe klonk het gefluister van de woorden ? Ma,Ik ben zo blij met jou.? ?

Hoe blij was ik samen met jou en de hond in de regen te lopen?
Hoe groot was het vertrouwen opgebouwd der jaren dat niets ons kon “slopen”?

Hoe voelde het geluk, toen ik jou voor het aller eerst zag en eindelijk vast kon houden?
Nadat Jij eindelijk… eindelijk uit mijn schoot geboren was en in mijn armen lag?

Hoe koud werd het,toen ik je voor het eerste in mijn armen hield huilende van de pijn en van puur verdriet?

Vandaag nu 8 maanden geleden overkwam jouw een val met je scooter


 op weg naar school.


 Niemand weet mijn verlangens die ik heb in mij, naar jou heb mijn kind


Niets of wat,wat mijn verlangen ooit nog kan doen stillen


en mij dit ooit gelukzalig gevoel nog terug geeft in mijn leven!


 Vandaag de 12e 



 









 
 

 d.d. 12 – 09 – 2007


Karin

 
 










 



Vleugels


Jij en ik, altijd samen
samen waren wij bijna één.
Met elk een vleugel jij links ik rechts
konden wij vliegen en
vlogen wij  samen overal heen.

Maar nu ben je weg
uit mijn tastbare leven, voorgoed.
En ik weet dat ik zonder jou mijn kind
verder moet.

Dus ik eet en ik slaap
en soms lach ik weer, ja geniet ik zelfs weer eens
              maar vliegen, nee vliegen..zoals voorheen              
dat kan ik mijn verdere leven niet meer.
…    


d.d.11-10-2007


                                               Mama    







                      



                                  


     








 

 

Morgen, 13 oktober ,9 maanden

 



’s morgens, op 12 januari,

mijn verjaardag

de telefoon rinkelt al vroeg,

hoe vreemd, een felicitatie

en dan een bericht,

wat je verdere leven ontwricht

en je beseft direct :

de angst, altijd rekening gehouden met het feit:

hij gaat het deze keer niet redden

nu raken we hem echt kwijt!

 




 d.d.12-10-2007

Marion

 





 
 




 




 

 
   









 












Het Lijntje




s ‘Avonds als ik daar zo sta voor het raam

omhoog kijkend, in het zwart van de nacht
Dan stel ik me voor dat jij daar bent,
en gewoon lief naar me lacht…


Ik zie je niet, ik hoor je niet
Ik sluit me ogen, en beleef een intens moment
Ik weet gewoon, ik voel gewoon
dat jij nog zo dicht bij me bent.


Jij mijn zoon was de lach

die ik op mijn gezicht droeg
De glinster in mijn ogen
          Weg, al 9 maanden nu en ik kan het eindelijk wat geloven        


Soms zit ik te staren…
Terugdenkend aan die mooie 18 jaren
Mijn tranen blijven vloeien
Ze raken maar niet op.


Innerlijke pijn gaat door, blijft groeien
Maar ik kom er boven op!
Rust maar zacht
De eeuwige door staande pijn laat jou met rust
Geloof mij maar..


Mijn tranen vind je op jou
Jouw hoofd wat ik voor het laatst heb gekust
Zodoende blijft de leegte leefbaar 

omdat wij hebben een verbintenis via dát ene lijntje.


 

Voor mij geen vaarwel mijn zoon mijn allerliefste kind

Maar eerder een in overtuigend tot ziens..

13-10-2007

 

Mama


 








  








 

Nog Steeds,
 

 
 

nog steeds missen we jou
 

nog steeds denken we aan jou
 

nog steeds is het onbegrijpelijk
 

nog steeds willen we je ouders steunen
 

nog steeds wensen we dat het anders was
 

nog steeds moeten wij berusten ….
 

nog steeds horen we je lachen
 

nog steeds praten we over jou
 

nog steeds zijn er geen woorden voor …………….
 

lieve schat het zal nooit meer hetzelfde zijn maar we kunnen je
 

nog steeds niet vergeten en dat zal nooit gebeuren nog steeds,
 
 
 
                                  nog steeds,nog steeds …………..
 
 
   

                                       13-10-2007


                               Marjan en Peter Prins


 

 

             


 
 


   









 

Die woordjes..

 

 

 

“Gefeliciteerd met je verjaardag Pa


Vervagen in jouw oren en voor mijn ogen
Een traan glijdt weg
Het is niet te geloven

Onbegrijpbaar

Die woordjes..
Ze deden zoveel met jou
Van binnen maakten ze je altijd blij

Nu is het stil geen felicitatie meer van hem

Die woordjes..
Klein en kort
Ze lieten jou en mij geloven
Dat het leven na mate je ouder echt “beter” wordt

Begrijpbaar

Die woordjes..
Gaven ons hoop en vertrouwen

door de jaren heen zagen wij hem opgroeien

jouw en mijn,onze aller liefste, onze zoon 

 

V VVandaag 31 oktober is het weer zover

en ben jij jarig, mijn lieve man

wij samen,moeten nu verder ouder worden

zonder die woordjes..

 zijn felicitaties

 

” Gefeliciteerd Pa, “

 

zeg ik nu namens je zoon aan jou

want je blijft zijn allerliefste vader

 

Gefeliciteerd Pa, van wie ik zoveel houd

steken jullie,Jij en Ma maar een kaars vanavond aan

        Het licht zal kracht geven voor de rest van alle verjaardagen    

 de dagen,van jullie samen nog te gaan,

 samen, tijdens jullie leven…”.

 

 

31-10-2007

Karin 



  


   







 

Leegte


 het is stil …

 

Een blad valt van een boom

dagen en tijd kent geen grenzen

10 maanden verder nu in de tijd, zonder jou mijn kind

Toekomst opbouwen,vooruit kijken is wat moet

mijzelf afvragend, hoe in godsnaam hoe…

 

Gevecht leveren vanaf de 1ste dag sinds jouw vertrek

geen benul hebbend van tijd of plaats

mensen gaan door met hun dagelijks leven

      Dood,vertier en vermaak, vrolijkheid en eenzaamheid gaan door      

Ik,verder naar de plek als bondgenoot hand in hand

 

Kijk ik naar de lucht,de mooie wolken de zonnestralen
ontglipt uit mijn mond een diepe zucht
Ik ben het middelpunt van de omgeving in deze leegte 

leeg van zo wijd mijn blik mij gunt

Het is leeg en stil zo verschrikkelijk leeg en stil

zonder jou mijn zoon

 

Een ingehouden gil ontglipt uit mijn mond

Ik schrik van deze kreet

toch blijf ik hopen

 en laat je gaan,daar naar jij gelukkig bent

Ik blijf doorvechten zoals beloofd

 

leegte en stilte…

zó onvoorstelbaar stil en verschrikkelijk leeg

dit zal altijd zo voortaan blijven

stil en leeg.

 

 

 

13-11-2007


Karin 


 









   







 
 

Héy Jeroen,


Het stormt buiten,

het storm in mijn hart,

die storm zal nog lang woeden.

Wel iets afnemen in kracht,

en zolang ,

         hele films van herinneringen aan jou,   

door mijn hoofd waaien,

is het goed.

Laat het maar lekker stormen !

 

13-11-2007

Marion




 




 





   
 
 
 






 


 GEMIS,


Verjaardag 

 



Vanmorgen werd ik wakker, het is mijn verjaardag
en dacht gelijk aan jou.


Ik mis je zo erg,nóg meer dan anders op deze dag wat heet mijn verjaardag of hoe je dit ook nu noemen mag

Het is een raar gevoel, die leegte en kan gewoon niet wennen,
de confrontatie dat jij er niet meer bent ,niet op deze dag


Toch moet ik dit alles ondergaan,want ik leef voort en besta  


 De eerste keer zonder jou,ik zal altijd aan je blijven denken,koester jouw laatste verjaardagsgeschenk


Liefdevol,zorgvuldig uitgekozen,dat speciale boek,door jou geschonken,vorig jaar ,nu nog meer


Ook IK steek nu een kaars aan,net als jouw vader heeft gedaan op zijn verjaardag,speciaal voor jou mijn zoon,om te laten weten ik ga door want vandaag is het mijn verjaardag


 Heffen ik en je vader,een glas op mij hier en jou daar,op nog vele jaren want ik zal ?jarig zijn of ik nou wil of niet.?


En kijk….op dit moment dat ik dit hier neerschrijf, komen Zonnestralen volop de kamer in,omhullen mijn lichaam,verwarmen en vult mijn verdrietige hart,een soort van vreugde overspoeld mij


Nu weet ik zeker….


het is goed lieverd,want die zonnestralen vertellen mij dit ben jij…               




  “Gefeliciteerd ma met je verjaardag” hoor ik je ingedachte lachend zeggen  


 IK ben bij je en laat je vandaag echt niet alleen,


              Kijk  Ma, kijk maar naar buiten,


voel die zonnestralen, 


dat zijn n.l.mijn armen


om jouw nu speciaal op deze dag te omarmen.


Wees jarig Ma,en geniet


 je moet hier doorheen want weet


Volgende keer wordt het je 50ste jaar!


zoals  er nog vele jaren zullen volgen


jaar na jaar na jaar……”






d.d. 22-11-2007


Karin


*lees nog eens terug mijn eerst geschreven gedicht

zonnestralen”

en je zult het beter begrijpen

 


 

 


   







 



 Gedachten die dwalen


al


 11 maanden




Elke dag zijn mijn gedachten nog aan het dwalen


en word de vraag sterker waar


 moet ik vandaag de energie weer vandaan halen.




Elk moment zou ik kunnen huilen


maar elke keer weer,


 doe ik dat,mijn verdriet ,


achter een lach verschuilen.




 Ja jij mag best weten,


Mijn hart huilt keer op keer


waarom doet het toch zo`n zeer want ik accepteer 


 waar je bent.




Maar Ik weet ook, ooit, er komen ook weer zonnestralen


maar moet mezelf eerst uit dit eeuwig dipje halen


 Morgen,Nog een paar weken dan is het 1 jaar geleden


  ik weet het verdriet, nog lang weet niet voorbij.




 Ik weet, ooit komt er een dag


dat  ik weer echt  kan lachen


en ben ik weer in voor echte gein…


                                           



 










12-12-207


Karin


    
















Missen




Missen, voelt in december


Loodzwaar.


Missen ,


in december voelt eindeloos,


Hopeloos.


Ontroostbaar.




Bijna een jaar afgesloten,


                  vol herinneringen, verdriet en                     


zo vaak,


ook een lach tussendoor.




Missen,


Is moeilijker in december,


en


tussen de kerstversiering,


Staat voor het eerst,


Jouw  foto !







 


Marion








 13 -12-2007



 










 



Stil,


Sta ik


buiten bij jouw rustplaats,


en


Binnen hoor ik stemmen


Jouw stem ontbreekt


Geen klaterende lach,


Geen grap van jou,


Niet meer,


Nooit meer.


Je bent zo ver weg,


Ik besef op eens


Dat ik deze Kerst


voor het eerst,


bij jullie gezamelijke


rustplaats,


zo dichtbij


in de tuin


m?n tranen wegveeg.


De kaarsjes,


     die om jullie heen staan branden?    



d.d 25-12-2007


Marion




   







 
                                   
                   
                    
                          Moederhart  
                                


Mijn moederhart dat huilt
verwond door diep verdriet
 het zal zijn, Jeroen zijn beeld niet vergeten
ook nu ik hem niet meer ziet



 


Mijn moederhart dat huilt
hoe zou het met hem gaan
past hij wel goed op zichzelf
is hij heel ver hier vandaan?

Mijn moederhart dat  huilt
haast gesloopt door de tijd
ik zie hem nooit meer terug
mijn lieve kind, ik ben je kwijt


Mijn moederhart dat huilt
en smeekt met  natte ogen
Here God, help mij toch
wilt U mijn tranen drogen

Mijn moederhart dat huilt
gebeden toch verhoord
nu tranen van vreugde
door een enkel woord 

 

Nu al haast een jaar voorbij

 Al nu slechts dan in een droom:

Hoi ma, hoe gaat het?
vast houden aan je gevoel he
want ik ben erbij
Laat Pa de vuurpijlen
nu maar schieten allen geen 2 hoor
maar nu 3,
ook eentje voor mij!


Voor iedereen een

Gelukkig 2008!
zodat dat geeft
aan een iedereen weer kracht!
 



 






 


 

d.d. 29-12-2007

Karin 




 











Een groet




Je bent nu zo ver weg.
En ik kijk naar de sterren,
En wilde dat ik je bereiken kon.

Misschien ben je nu wel heel dicht bij de Maan of zon.
Zal de wind voor je waaien?
Mag je zwieren en zwaaien.
En drijven en zweven, net als mijn gedachten doen?

Zonder geluid komt mijn gedachte straks naar je toe.
Al zit ik nu vandaag van binnen
je naam uit te schreeuwen,Ik ben kapot en zo moe.

       Ik wil met je praten, al was het heel even, maar
 weet niet hoe.   
Mocht je mijn gedachte vinden Lieve Jeroen
Laat het dan even,heel even maar, Sneeuwen?


Als teken, dat je mijn gedachten hebt opgepikt?

Voor jou waar je ook mag zijn

wees Gelukkig in  het Nieuwe jaar 2008.

 

Want, mijn lieve kleine Grote  Knuffelbeer

 want, ooit zien wij weer elkaar.

 

Wij, sluiten nu samen, Papa en ik

 het Oude Jaar 2007  af.

 

 

 

31-12-2007

Mama



 



 

 



 
 










 



       Jeroen, 13 februari 2008




Eén jaar,


Eén maand,


De tijd


Glijdt,


Voorbij.


Geruisloos maar


Vol verdriet


Van missen,


Wij vergeten je niet !




Marion