Het leven heeft een eigen Ritme 

 Het danst en het leven golft als een woeste zee, het dwarrelt en dompeld je zo onder.Want wij weten we moeten verder leven….verder zonder jou mijn lieve kind

Als een toon die is verdwaald en gevallen 
uit een notenbalk op de grond.Soms duikt het geluid weg en is het stil verscholen in een dal.
Om dan,met de snelheid soms als van het geluid
je omhoog naar de hoogste bergtop te voeren.

 Onverwachts, pijnlijk en zo keihard.

Dan zacht genietend van het kleinste geluk.
Als een witte duif,een koolmees of nachtegaal
die neerstrijk en eindeloos blijft zingen.

Keuzes,die eindeloos in stilte wachten

Geduldig op het antwoord en kloppen van je hart.
Wat gaat het worden…Soms keiharde rock of eindeloze blues.De noten krabbelen zich weer omhoog
Dan weer een smartlap,de beroemde tranentrekker

Je hoort het, je merkt het vanzelf 

Als je leven danst op het ritme van de zee,de golven of de tonen van muziek .De kunst is om het ritme te voelen en er ondanks het gemis om jou Jeroen, nog steeds van het Leven te genieten.

Ik geef niet op en ga door, als straks het 4e jaar 2011 zonder jou ingaat.Maar toch… ondanks alles stilletjes denk ik stilletjes terug aan de woorden die dan naar boven komen om middernacht:

Dit wordt jouw jaar lieve schat…

Stilletjes wensende lieverd; Had ik deze woorden maar nooit uitgesproken…

Karin

14-12-2010

op het ritme van je leven.  

En moet je kiezen…

om te wachten* of te dansen.
Dan hoop ik dat je danst.!!!