Gemis van je kind

Jouw kaars brand..

Langzaam zie ik het weer aan mij voorbij gaan die bewuste dag

Jou, mijn kind, die ik hiervoor nog in mijn armen hield 

Keerde zich om bij de deur van de tuin

Dag Mam,

zwaaide en riep” tot straks”!

~~

Het 7e jaar gaan wij nu in vandaag

Het word moeilijker onder woorden te brengen

het gevoel dat je nooit zou willen verlengen

Het gevoel dat ik en Peter ons kind zo missen

Ook al word er van alles en niets voor je beslist

Maar toch, het gevoel en weet dat je kind van je hield

Zoveel, dat je hierdoor er misschien wel meer door rouwt

Ik heb dat gedaan, 7 jaar, dagen, weken, maanden, jaren

Hoe ik dat red is nog steeds 1  van de mensen vele vragen

Ik weet het niet, ik heb “opgeven”

niet in mijn, ons, woordenboek staan

Peter en ik waren met ons kind begaan
r en ik w
Wij  hielden van hem ondanks de meest erg pijnlijke jaren

En wie hem kende, weet waar over ik het heb 

Ja, want het kon bij ons vaak de leuke dingen verknallen.

Maar er waren ook  hele goede en vrolijke momenten

Hij nam en wij namen het voor lief, de fucking helse pijn

Ik heb duidelijk wel geleerd wat de “kenmerken” waren

 En dan wordt de relatie tussen je kind hechter en hechter

Toch hoopte hij tegen beter weten in dat ooit

Er betere tijden ooit de overhand zouden krijgen

En de slechte momenten op de achtergrond

Stilletjes weg zouden drijven

Dat er ook mooie momenten in zijn leven zouden komen

 Zoals aan een mooie toekomst bouwen 

Maar van dat, kwam dus niets meer van terecht.

~~

18 jaar oud, op 13-01-2007 

Hij kuste mij die morgen op beide wangen,

sloeg zijn armen om mij heen en knuffelde mij

Vertelde hoeveel hij van mij als moeder en zijn vader hield

Zwaaide die onbewuste morgen nog even

om mij gedag te zeggen, zoals vele andere keren

 Daarna ging hij op weg naar school

Om nooit meer nooit meer terug

te komen

Nog eenmaal keken wij in zijn helder blauwe ogen 

Voor deze zich voorgoed sloten.

Vanavond als Ik jouw Ster ziet Fonkelen

zal ik en ook je vader

jou een knipoog terug geven..

Want ik weet

jij blijft

Zo verweg en toch nog altijd zo dichtbij

door het ons

Een “lijntje gesponnen”

Wat nooit meer kan breken

En dát maakt mij toch weer sterker dan voorheen

Het contact is er al 6 en zal ook dit 7e jaar blijven!

“De trap naar boven, komt regelmatig naar beneden”

Ook dit 7e jaar ons door helpende

want wij moeten dit gehele jaar nog door gaan maken!

7e jaar? maar….

Ja want wij lopen “achter” op jouw sterfdag!

13-1-2007    ~~  13-01-2014 

Mama en Papa