Vandaag, 17 Augustus 2010

Altijd spanning voor “dat” ene

Men staat er gelukkig vaak niet bij stil
Maar dan
Zomaar opeens over
Zonder een uitleg
Nooit meer een groet
Nog 2 laatste woorden
“Geeft Niet”
Nooit meer een weerzien
Na het verlaten van het ziekenhuis
Wisten wij, we zien je nooit meer terug
Zomaar over
Dan verder
Zonder nog enige hoop
Een sterk verlangen overwinnen
Gevoel van heimwee
Hoelang nog?

Onvoltooid verledentijd!

Jarig zijn, Het had jouw feestdag vandaag moeten zijn Jeroen.
Het had een dag moeten zijn voor jou om verwend te worden,met taart en slingers en champagne en natuurlijk met kado´s.
Jouw “verjaardag” nu 17 augustus, de 4e verjaardag al zonder jou,is ,zoals jij graag wilde jouw herdenkingsdag geworden.

Lieve schat, jij had weer een jaartje ouder moeten worden in plaats van maar 18 jaar oud! Ja, ik hoor je lachen en zeggen:” Zo blijf ik wel voor eeuwig jong!”
22 jaar…In mijn gedachten en gevoel, groei jij “gewoon” in de jaren mee en ben je toch ook ouder geworden zoals jij je laat zien ´s nachts in mijn dromen.
Een Kanjer van een Spetter, een echte leuke gozer, goed uitziend en breed in je schouders, Blonde haren met een mooie glans van een vleugje rood koper een echte “Mijn Adonis”

Ja, het valt voor wie jou zo lief had allemaal niet mee lieve schat.
En dan komt er toch het gevoel even naar boven ondanks alles van :Wat is het toch oneerlijk allemaal want op deze dag zou jij lieverd, midden in het leven en zeker in het middelpunt moeten staan.

Nou nou…. zo Bijzonder …?
JA,hij was bijzonder dat kan ik met een gerust hart zeggen en hoe!

~~

Lieve Jeroen,

Voor altijd in ons hart

Hoewel maar weinig mensen dit ooit zullen en kunnen begrijpen.

Een klein stukje zal ik van de sluier oplichten….
—de rest kun je als het boek ooit tegen de tijd af komt verder lezen.
Geen haast,het is zwaar, ik heb en neem de tijd—

**Ieder jaar, als na weer een jaar te hebben door geknokt Jeroen jarig was, Was het werkelijk een soort van”dubbel” feest voor hem als zowel ook voor ons en de rest van de familie.

Ons feestvarken had ook zijn zéér bewuste serieuze momenten.

“Een klein stukje over zo´n moment. Na het gehouden tuinfeest voor zijn 16e verjaardag ging Jeroen toen iedereen weg was er echt nog even voor zitten.Colaatje , peukie er bij…”even relaxen “zei hij toen ik hem vroeg .”Hey kom jij ook eens van je luie gat af”.En help eens even mee. Ik had de rommel buiten , de glazen en stoelen tafels alles al samen met Peter opgeruimd en zo net voor het naar bed gaan begon Jeroen opeens met een serieus gezicht:”Zo,mijn lieve ouders,Ik heb jullie wat te vertellen….Mijn hart klopte op dat moment 1000 slagen sneller “Oh hemel ,nou komt het , daar zal je het hebben,die heeft wat uitgevreten of een beginnende bloeding” dacht ik.

Hij zag mijn blijkbaar bezorgde gezicht en begon te lachen alleen op de manier zoals hij dat kon .En hij ging rustig verder :” Ik wil jullie samen even bedanken want…. Ik heb er toch weer een levensjaartje bij iets dat mij niet meer afgepakt kan worden, en daar ben ik jullie zo dankbaar voor want … en er kwam een zware zucht over zijn lippen.

Lara (zijn hond)zat stijf naast hem en liet zich het kriebelen achter haar oor welgevallen het contact tussen hen was er om blijkbaar hem ook te ondersteunen? “Want, zo ging hij verder, wat heb ik weer geknokt en getobt,dit afgelopen jaar maar dank zij jullie heb ik het weer doorstaan,wij weer samen.”Zonder jullie was dit mij nooit gelukt, Dank jullie wel voor al jullie goede zorgen”.
Dank je Ma (dikke klapzoen en )Pa (ook een klapzoen) en sloeg zijn grote armen stevig om ons heen.

Hij was niet te trots om zijn werkelijk waren Ik te laten zien en liet zijn tranen van dankbaarheid, ontroering, liefde en vreugde vrij over zijn wangen lopen. Ook mocht en kon hij trots op zichzelf voor zijn “overwinnen”, terecht HIJ had het toch maar weer geflikt!Hij was er zich goed van bewust dat hij toch weer een jaar ouder geworden was! 16 jaar eindelijk kon hij rijden op zijn scooter!

Lara stond op van waar zij inmiddels lag, haar vaste plek naast de stoel waarin Jeroen zat, sprong half met haar voorpoten op zijn schoot en gaf hem een lik over zijn wang… Net als een teken “Ja ja… ik ben ook trots op jou, goed gedaan hoor baasje!Kom ik droog je tranen wel even”.
Het was of haar hondenogen boekdelen spraken.

Ik,(lara) heb je al zovaak zomaar onverwachts en zo plotseling zolang moeten missen.Dan dacht ik misschien is het net als buiten een spelletje wat wij vaak speelden? Maar dan bleef je weg voor soms wel weken. Ik bleef je dan toch zoeken en keek dan wel een paar keer per dag op je kamer…uren verstreken,dagen en soms wel weken. Dan plotseling woonden ik ergens anders.Totdat je weer thuis was Man, wat was ik dan blij want dan wist IK, Jij bent terug en gingen wij weer samen naar buiten…

Dat ….dit is nou een heel klein stukje…. over onze Kanjer!**

Vandaag 17 aug. zou jij Jeroen, geschenken i.p.v brandende kaarsen moeten krijgen.
Er zijn vast weer ongetwijfeld mensen die aan jou denken.
Misschien dat zij ook nog een boodschap hier plaatsen en een kaarsje voor jou branden die zal ik voor jou weer op je site zetten.

Wij proberen ondanks ons verdriet en gemis toch aan jouw wens te voldoen en te genieten van deze dag.
In herinnering aan jou, de dag, 17 augustus,vandaag nu 22 jaar geleden en jij lieverd voor het eerst het levenslicht zag.

Terugkijkend, nu, de jaren vlogen voorbij…

Er is geen omarmen meer geen welgemeende kussen…

Alleen nog in mijn gedachten en dromen.

Toch feliciteren Papa en ik mijn, jou, onze lieve schat
Voor een gelukkig verder gaan aldaar waar jij nu ook moge zijn en herdenken wij jou hier op deze, jouw geboortedag met een goed gevuld glas. Opkijkend naar de hemel,vanavond naar jouw fonkelende ster en als jij knipoogd, beloof ik je mijn lieve grote kleine Knuffelbeer, knipogen Papa en ik even terug dat staat vast!

Deze dag Voltooid -(verleden)- tijd! 

Mama& Papa

Lara

17-08-2010